انعکاس 70

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در سفر خود به خاورمیانه، به یکی از دغدغه‌های اصلی میزبانانش، یعنی سیاست در قبال ایران، پرداخت. چراکه کشورهای عربی، به‌ویژه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، دست‌کم به همان اندازه که نگران برنامه هسته‌ای ایران هستند، از نفوذ منطقه‌ای ایران از طریق نیروهای نیابتی نیز بیم دارند. اگرچه کشورهای عربی در نگرانی نسبت به نفوذ فزاینده ایران با رژیم صهیونیستی اشتراک نظر داشتند، اما اولویت‌های آن‌ها متفاوت بود: رژیم صهیونیستی بر تهدید هسته‌ای احتمالی ایران متمرکز بود، درحالی‌که اعراب بیشتر نگران توانمندی‌های متعارف و سیاسی جمهوری اسلامی ایران بودند. این بار نیز، ترامپ احتمالاً نگرانی‌ها و دغدغه‌های مربوط به نفوذ منطقه‌ای ایران و ضرورت مهار آن را شنید؛ اما در کنار آن، با مخالفت قاطعانه اعراب با حملات گسترده علیه ایران در راستای نابودی برنامه هسته‌ای‌اش نیز مواجه شد. یکی از وزرای امور خارجه عرب، درست پیش از سفر ترامپ به من گفت، دولت‌های عربی بیم دارند که چنین اقدامی می‌تواند منجر به بی‌ثباتی شدید در منطقه شود. درعین‌حال، واضح است که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، حملات نظامی مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی – یا حداقل حملاتی مورد حمایت آمریکا- را علیه تأسیسات نظامی ایران با هدف نابودی کامل برنامه هسته‌ای این کشور ترجیح می‌دهد. حتی در شرایطی که مذاکرات ایالات‌متحده به رهبری استیو ویتکاف، فرستاده ترامپ، با ایران ادامه داشت، رژیم صهیونیستی نسبت به توافقی که هدف آن محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران به اهداف صلح‌آمیز باشد، ابراز نگرانی کرده و خواهان برچیده شدن کامل این برنامه بوده است….

مذاکرات بین آمریکا و ایران بر سر برنامه هسته‌ای ایران همچنان با اختلافات عمیقی همراه است… با این اوصاف، تمایل آنها برای رسیدن به توافق به اندازه کافی قانع‌کننده است تا بر اختلافات اساسی خود غلبه کنند.  با این حال، چنین توافقی برای ایجاد امنیت و ثبات منطقه‌ای بلندمدت که ایران، کشورهای عربی خلیج فارس و ایالات متحده مایل به تحقق آن هستند، کافی نخواهد بود. موضع ایران : ایران اصرار دارد که حق غنی‌سازی اورانیوم در خاک خود «غیرقابل مذاکره» و «خط قرمز قطعی» است و ادعا می‌کند که غنی ‌سازی برای مصارف صلح‌آمیز و غیرنظامی است….  ایران محدودیت ‌های نامحدود را رد می‌کند و با نظارت گسترده مخالف است و آن را نقض حاکمیت خود می‌داند و قاطعانه برچیدن زیر ساخت ‌های هسته ‌ای خود را رد می‌کند. تهران همچنین به شدت به دنبال لغو تحریم ‌های فلج‌کننده آمریکا است، ایران می‌خواهد از جنگ با آمریکا … اجتناب کند، … موضع آمریکا: ایالات متحده خط قرمز «عدم غنی‌سازی» را حفظ می‌کند و خواستار برچیدن تمام تأسیسات غنی‌سازی داخلی در نطنز، فردو و اصفهان است، بر برچیدن زیرساخت‌های هسته‌ای اصرار دارد و توقف‌های موقت را رد می‌کند. آمریکا به دنبال محدودیت‌های دائمی و قابل تأیید فراتر از مفاد برجام ۲۰۱۵ است که دونالد ترامپ از آن خارج شد و لغو تحریم‌ها را منوط به عقب ‌نشینی هسته ‌ای قابل تأیید ایران، افزایش دسترسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و نظارت دقیق‌تر خواهد کرد.  از دیدگاه ترامپ، توافق با ایران منطقه را تثبیت می‌کند، تجارت و بازرگانی را گسترش می‌دهد و از پیشروی بیشتر چین و روسیه جلوگیری می‌کند…

نشنال اینترست؛ 24 می

ایران در مواجهه با آمریکا قاطعانه رفتار کرده و تا حد زیادی خویشتن‌دار بوده است تا از تحریک طرف مقابل و وقوع جنگ و درگیری نظامی مستقیم جلوگیری کند. ترامپ خط قرمزی برای خود ترسیم کرده است. او در مصاحبه‌ای ۴ می گفت که تنها «برچیدن کامل» برنامه هسته‌ای ایران را به عنوان نقطه پایان هرگونه توافق آینده با تهران می‌پذیرد. مطمئناً، پذیرش خواسته‌ ترامپ مبنی بر برچیدن برنامه هسته‌ای، برای ایران بسیار دشوار خواهد بود. با این حال، اگر ترامپ امیدوار است که به یک راه‌حل دیپلماتیک پایدار برای بحران هسته ‌ای ایران دست می یابد، تلاش در راستای برچیدن برنامه هسته ای ایران نه تنها مسیر درست، بلکه تنها استراتژی عملی است… دنبال کردن خواسته ترامپ مبنی بر برچیدن برنامه هسته‌ای به طور حتم منجر به وقوع جنگ نخواهد شد. برای ایجاد قدرت چانه‌ زنی لازم برای دستیابی به این نتیجه، دولت آمریکا به درستی به کمپین فشار حداکثری خود که در سال ۲۰۱۸ برای کاهش درآمد نفتی تهران و قطع ارتباط بانک‌های ایرانی با شبکه مالی جهانی آغاز شد، ادامه داده است. از ماه فوریه، دولت ترامپ بیش از هفت دور تحریم علیه ناوگان سایه ایران و نهادهای چینی واردکننده نفت خام و سایر فرآورده‌های نفتی غیرقانونی ایران اعمال کرده است. این اقدامات از قبل تأثیر خود را گذاشته‌اند…

در ۲۶ آوریل (۶ اردیبهشت)، انفجاری ویرانگر شهر شلوغ بندر عباس ایران را غافلگیر کرد و بیشتر از ۵۷ کشته و بیش از ۱۲۰۰ زخمی برجای گذاشت. کانون انفجار بندر شهید رجایی، بزرگترین مرکز کانتینری ایران، بود و امواج شوک را در سراسر شهر پخش کرد، شیشه‌ها شکسته شد و به زیرساخت‌ها تا کیلومترها آسیب وارد آمد. مقامات هنوز در حال بررسی علت هستند و گزارش‌های اولیه به استفاده نادرست از مواد شیمیایی اشاره دارد، اگرچه گمانه‌زنی‌ها در مورد خرابکاری و توطئه نیز همچنان ادامه دارد. در بحبوحه این فاجعه، واکنش مردم ایران درس مهمی را برای سیاست‌گذاران آمریکایی آشکار کرده است. ظرفیت ایران برای وحدت در مواجهه با بحران نباید دست کم گرفته شود، همان طور که دهه‌ها پیش توسط صدام حسین دست کم گرفته شد. با وجود مشکلات اقتصادی و نارضایتی سیاسی، ایرانیان پس از انفجار بندرعباس متحد شده‌اند. در سراسر کشور، شهروندان برای اهدای خون برای مجروحان صف کشیدند. یک جشنواره موسیقی محلی مردمی ایرانی در بوشهر به یک نمایش همبستگی سوگواری تبدیل شد و برگزارکنندگان به احترام این فاجعه آن را کوتاه برگزار کردند.پزشکان و روانشناسان در سراسر کشور پیشنهاد کمک به مجروحان و آسیب دیدگان این فاجعه را دادند. مکانیک‌های خودرو داوطلبانه خودروهای آسیب‌دیده را به صورت رایگان تعمیر می‌کردند، در حالی که برخی دیگر شیشه‌ و تجهیزات برای تعمیر پنجره‌های شکسته خانه‌ها می‌فرستادند.این پاسخ، روایت برخی از گروه‌های مخالف ایرانی و تحلیلگران غربی را که استدلال می‌کنند نارضایتی عمومی از دولت، ایران را آسیب‌پذیر می‌کند، به چالش می‌کشد. …

از زمان تأسیس جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹، این نظام با یک هدف ایدئولوژیک تزلزل‌ناپذیر و خلل‌ناپذیر فعالیت کرده است: مقابله، بی‌ثبات‌سازی و در نهایت نابودی نفوذ و حضور ایالات‌متحده و متحدانش، به‌ویژه رژیم صهیونیستی. این ادعا صرفاً یک حدس و گمان نیست. این در شعارهایی که در خیابان‌هایشان فریاد زده می‌شود، در خطبه‌های روحانیونشان و در قوانین مندرج در قانون اساسی‌شان کاملاً مشهود است. قانون اساسی ایران صراحتاً هدف خود را صدور انقلاب اسلامی به فراتر از مرزهایش اعلام می‌کند. جهاد در این قانون نه تنها مجاز شمرده شده، بلکه واجب تلقی می‌شود. … خلاصه این که، هیچ چیز غربی نیاز نیست، متشکرم. همان طور که [حضرت آیت‌الله سید] علی خامنه‌ای، رهبر ایران، گفته است: «وقتی شعار «مرگ بر آمریکا» سر می‌دهید، این فقط یک شعار نیست – بلکه یک سیاست است.» حکومت ایران از دل نفرت از آمریکا و خشم ضد غربی زاده شد و بیش از چهار دهه بعد، این نفرت نه تنها پابرجا مانده، بلکه تشدید هم شده است. این حقیقت بسیار مهمی است که بسیاری از رهبران ایالات متحده، از هر دو حزب، نتوانسته‌اند آن را درک کنند. ناتوانی آنها در درک این واقعیت اساسی، آمریکا بیشتر در معرض خطر قرار گرفته است، نه امن تر….