چرا جنگ نعمت است؟
بالاخره رژیم صهیونیستی با شروع تجاوز وحشیانه به جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 23 خرداد 1404 بیش از پیش پرده از چهره کثیف خود برداشت و نشان داد برای ادامه بقای حیات خود از هیچ کاری رویگردان نیست.
برغم این که جنگ دارای خسارات و ضایعات جبران ناپذیری دارد اما واقعیت این است که بیشتر از آن که این جنگ خسارت ببار آورد برای ملت ایران و مسلمانان منطقه و انقلابیون جهان پیامدها و دستاوردهای مثبتی را به دنبال خواهد داشت.
در این جا بدون هیچ گونه تحلیل خاصی به ده عنوان از این که چرا معتقدیم جنگ با رژیم صهیونیستی برای جمهوری اسلامی نعمت است اشاره می شود.
- خروج ایران از شرایط برزخی نه جنگ و نه صلح و حرکت به سمت تعیین تکلیف نهائی این غده سرطانی در منطقه
- نشان دادن چابکی نیروهای نظامی و چگونگی نوسازی سازمان رزم نیروهای مسلح ایران در برابر دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی
- ایجاد اتحاد و همبستگی و همدلی بین تمامی آحاد ملت و مسولین که سال ها است مورد تهاجم بی وقفه دشمن قرار گرفته بود.
- رودرو شدن مردم ایران با واقعیت های جنگی که می تواند برای نسل سوم انقلاب تجربه گرانبهائی را به همراه داشته باشد.
- فرسوده کردن هر چه بیشتر ماشین جنگی دشمنان صهیونیزم در یک نبرد واقعی (ارتش تا بن مسلح صهیونیزم تا به امروز قدرت خود را به رخ چادرهای آورگان فلسطین نشان می داد)
- روشن شدن بیشتر سیاست مزورانه آمریکا در قلدری و زیاده خواهی در حمایت بی چون چرا از رژیم صهیونیستی در افکار عمومی جهان و هزینه تراشی برای مقروض ترین کشور دنیا و تشدید نابسامانی های سیاسی در درون آمریکا
- بستر سازی لازم برای ایجاد رویکرد ایران به سمت ساخت سلاح های استراتژیک بیشتر جهت بازدارندگی
- روشن شدن مواضع چین و روسیه در قبال اتحاد خود با ایران یا روابط با رژیم صهیونیستی در صحنه سیاست جهانی
- شکست دوباره طرح ابراهیم در منطقه ای جنگی که منجر به فرار سرمایه ها از این منطقه خواهد شد.
- روشن شدن بیشتر مواضع سازمان های بین المللی در قبال ایران و منطقه از جمله سازمان ملل و آژانس هسته ای
البته این جنگ نعمت های بیشتری را برای ایران به همراه خواهد داشت هرچند توام با شهادت بهترین عزیزان و فرزندان این خاک و بوم باشد.
شهادت هنر مردان خداست.
ایران سرزمین شگفت‌‌آوری است. تاریخ او از نظر رنگارنگی و گوناگونی کم‌نظیر است. ایران، شاید سخت‌جان‌ترین کشورهای دنیاست. به‌رغم تلخ‌کامی‌ها، ما حق داریم که به کشور خود بنازیم. کمر ما در زیر بار تاریخ خم شده است، ولی همین تاریخ به ما نیرو می‌دهد و ما را بازمی‌دارد که از پای درافتیم. تراژدی، همواره در شأن سرنوشت‌های بزرگ بوده است. ملت‌ها نیز چنین‌اند. آنچه ملتی را آبدیده و پخته و شایستۀ احترام می‌کند، تنها فیروزی‌ها و گردن‌افرازی‌های او نیست، مصیبت‌ها و نامرادی‌های او نیز هست. از حاصل دوران‌های خوش و ناخوش زندگی است که ملتی شکیبایی و فرزانگی می‌آموزد. قوم ایرانی در سراسر تاریخ خود از اندیشیدن و چاره جستن باز نایستاده. دلیل زنده بودن ملتی نیز همین است. آن همه مردان غیرت‌مند، آن همه گوینده و نویسنده و حکیم و عارف، آن همه سرهای ناآرام، پروردۀ این آب و خاک‌اند و به تولّای نام اینان است که ما به ایرانی بودن افتخار می‌کنیم.
برگرفته از: ایران را از یاد نبریم، محمدعلی اسلامی ندوشن، انتشارات توس، ۱۳۵۱، صص ۱۹-۲۴