مشارکت موثر صندوق صادق
بنام خدا
مارتن ۵۰ روزه انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری ایران که به وقت اضافه هم کشیده شد بلاخره سوت پایان آن زده شد و برنده ان جناب دکتر فوق تخصص قلب آقای پزشکیان تعیین شد.
ایشان باید طی ۴ سال کشتی اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ایران را که از قضا هیچکدام به مقتضای خویش و با کم و زیادی هایی حال و روز خوشی ندارند را به سلامت به ساحل برساند.
با این وجود این انتخابات که از نوع خود دومین تجربه عملی آن در ایران بعد از انقلاب اسلامی بود در دل خود پیام مهمی برای ملت ایران و جهانیان داشت.
پیام مهم آن برای ایرانیان خط بطلان کشیدن بر باورهای غلط بود و برای جهان ارائه دیگری از تابلو واقعی دموکراسی آنهم در خاور میانه بحران زده بود.
بدون غلو کردن باید اذعان کرد آنچه از سال ۹۸ تاکنون در سپهر سیاسی ایران رخ داده بود القای نوعی بی اعتمادی سیاسی به نظام جمهوری اسلامی بود . بی اعتمادی ناشی از اوضاع بد اقتصادی که خود را در قالب سیر صعودی قیمت ها و افزایش تورم و بعضا به صورت روزانه و حتی گاهی به ساعت خود را نشان می داد بروز پیدا کرده بود.
این اوضاع اگر نه صددرصد ولی ۵۰ درصد آن ناشی از تحریم قلدرمابانه آمریکا و حل نشدن قضیه برجام و عدم حضور در fatf بود و ۵۰ درصد آن را عوامل داخلی همچون مافیای قدرت، که در حوزه های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی مثل اختاپوس هفت سر ریشه دوانیده و در کنار این مفسده شاهد سو مدیریت مدیران در تصمیم گیری و نهایتا اقدامات و ضد و بندهای جناحی در سیاه نمایی اوضاع و بزرگ نمایی نواقص و اشکالات و سو استفاده مخالفین و معترضین و بعضا معاندین از شرایط نا بهنجار فرهنگی و اقتصادی بودیم.
فرآیند این روند در نیم دهه گذشته موجب کاهش مشارکت مردم در تصمیم گیری های کلان بود و نمود آن را در انتخابات سه دوره قبلی مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری دوره سیزدهم و دوره اول ریاست جمهوری دوره چهاردهم می توان دید عدم مشارکتی که براحتی می توان مدعی شد نتیجه تشدید تهمت به جمهوری اسلامی با چاشنی انتشار شایعاتی مبنی بر اینکه در جمهوری اسلامی ایران مردم قادر به تصمیم گیری از طریق صندوق رای نیستند، بود و همین شایعه موجب بروز بی اعتمادی شدید مردم به نظام و صندوق های رای شده بود تا جایی که شاهد مشارکت زیر ۴۰ درصد در انتخابات دور اول ریاست جمهوری چهاردهم بودیم .
شایعه چیزی نبود جز اینکه بدون سند و مدرک عنوان می شد انتخابات مهندسی شده است و رئیس جمهور از قبل تعیین شده و همه این تاکیدات برای حضور مردم پای صندوق چیزی جز خدعه و نیرنگ نظام نیست .
ولی آنچه در ۸ تیر 1403 اتفاق افتاد، شکست و فرو ریختن این باور غلط بود که در قشری از مردم شکل گرفته بود و موجب قهر اینان با صندوق های رای شده بود.
اما وقتی نتایج انتخابات در دور اول نشان داد می توان با تکیه به همین صندوق های رای سخن گفت و مطالبه داشت شاهد تغییر ۱۸۰ درجه ایی در اکثریت قشر قهر کرده بودیم و درصد مشارکت از زیر ۴۰ درصد به نزدیک ۵۰ درصد رسید .
جالب است این شکست و فرو ریخت باورهای غلط آنقدر آشکار و روشن بود که آنانی که سال ها بر طبل قهر و عدم مشارکت و مخالفت با نظام می کوبیدند خودشان سراسیمه پای صندوق آمدند و با کمال تکبر انگار که در این چند سال هیچ خطایی نداشتند رای در صندوق انداختند و حتی با خبرنگار هم مصاحبه نکردند؛ یا گفتند راه نجات را در صندوق رای جستجو می کنند و عملا نشان دادند که رای خود را بدست کسانی سپردند که سال ها است آنان را صادق و امانت دار رای مردم نمی دانند.
بنابر این آنچه در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم دیدیم چیزی جز صداقت و امانت داری متولیان و مسئولینی نبود که ناجوانمردانه سال ها زیر بارشایعات بی اساس و تهمت های ناجوانمردانه به خدمت مشغول بودند ولی قادر نشدند در برابر مافیای فساد پیروز شوند و بدون ابراز خستگی تا پای مرگ جلو رفتند. اری شهدای خدمت نمونه بارز ان بودند.
والسلام
مشارکت موثر صندوق صادق
