نفوذی ها تندروترین و انقلابی ترینند! واقعه‌ای عبرت‌آموز
نفوذی ها تندروترین و انقلابی ترینند!
واقعه‌ای عبرت‌آموز
خطی از تاریخ:
اول مهر ۱۳۳۲ یک آتش‌سوزی عمدی در فرودگاه نظامی قلعه مرغی رخ داد. این خرابکاری فقط از افسران نفوذی برمی آمد. با توجه به اهمیت مسئله، دادستانی ارتش باید بهترین افسر خود را برای پیگیری مسئله مأمور می‌کرد. به همین منظور افسری ممتاز به نام سرهنگ مبشری را به این کار گماشت و چیزی نگذشت که خرابکاران شناسایی و محاکمه شدند.
پس از برگزاری دادگاه روزی سرهنگ مبشری (همان افسر ممتاز و کوشا) پیش دادستان ارتش رفت و با نهایت عصبانیت به کوتاهی دادگاه نظامی اعتراض کرد. از این ناراحت و خشمگین بود که چرا دادگاه به متهم «حبس ابد» داده است، در حالی که چنین خائنی باید «اعدام» می‌شد!
این افسر ممتاز چنین روحیه و جدیتی در کار داشت. دادستان ارتش هم او را دلداری داد و گفت هنوز دادگاه تجدید نظر مانده است.
چند ماه بعد، به طور تصادفی در پی بازداشت یک افسر( سروان عباسی) یک سازمان مخفی از افسران نفوذی حزب توده در ارتش شناسایی شد. این افسران نفوذی بازداشت شدند. در میان سردستهٔ بازداشت شدگان یک نام برای شما آشنا خواهد بود:
سرهنگ محمد علی مبشری؛ همان افسر ممتاز که امنیتی ترین پرونده ها به او سپرده می‌شد و سخت عصبانی بود چرا یک عنصر خرابکار اعدام نشده!
در این ماجرا تأمل کنید. آنچه در اینجا دیدیم ما را با «روان‌شناسی نفوذ» آشنا می کند. به طور کلی عناصر نفوذی در هر جا، در هر سازمان و حزب و جنبش و رژیمی در ظاهر سختگیرترین، متعصب ترین و تندروترین عناصرند. عنصر نفوذی جوری عمل می کند که معتقدترین و بی مماشات ترین به نظر رسد. خود را دلسوزترین و کوشاترین عنصر نشان می دهد و در تندروی اول صف است. این خوش خدمتی و غیرت ورزی باعث می شود کسی به او شک نکند و از آن مهم تر، مدارج را بهتر بالا بیاید و در جایگاه بهتری قرار بگیرد.
نفوذی ها با همین روش خود را به سر صف می رسانند. اگر قرار به دست بوسی باشد، دست بوس ترینند؛ اگر قرار به فریاد زدن باشد، بلندتر از دیگران فریاد می‌زنند، اگر قرار به تندروی باشد، مرزهای تندروی را جا به جا می‌کنند؛ اگر قرار بر رادیکالیسم باشد، از همه رادیکال ترند. این قاعده در هر نوع نفوذ در هر جا صدق می‌کند. هیچ بعید نیست دزد کسی باشد که بلندتر از همه فریاد می‌زند «دزد را بگیرید».
نفوذی ها تندروترین و انقلابی ترینند!
