چرا ایران هنوز در واشنگتن عوامل دارد؟

چرا ایران هنوز در واشنگتن عوامل دارد؟

هیل؛ 1 ژوئن

نویسنده: گابریل نورونها

اکثر آمریکایی ها متوجه نیستند که عوامل [نظام جمهوری اسلامی] ایران هنوز در واشنگتن دی سی به کار گرفته می شوند و فعالیت دارند.

پس از حمله هواداران آیت الله [امام] روح الله خمینی [(ره)]  به سفارت آمریکا در تهران  در سال 1979 و گروگان گرفتن 52 دیپلمات آمریکایی، ایالات متحده روابط خود را با جمهوری اسلامی ایران قطع کرد و 10 مرکز دیپلماتیکی را که انقلابیون تصرف کرده بودند، بستند. ایالات متحده گاهی برخی از این ساختمان ها را اجاره کرده است.

با این حال، برای چندین دهه، [نظام جمهوری اسلامی] ایران یک  دفتر حافظ منافع  در واشنگتن دی سی برای تسهیل وظایف کنسولی مانند صدور ویزا برای سفر به ایران، به رهبری یک دیپلمات ارشد ایرانی، راه اندازی کرده است. در مقابل، ایالات متحده تمام وظایف کنسولی خود در ایران را به سفارت سوئیس تفویض می‌کند که دیپلمات‌های آن با آمریکایی‌های محبوس در  زندان اوین تهران دیدارهای کنسولی انجام می‌دهند.

امروز، دفتر حافظ منافع ایران بسیار فراتر از وظایف خود است و کارمندان آن ظاهراً با مساجد مرتبط با [نظام جمهوری اسلامی] به سازماندهی مراسم بزرگداشت [شهید آیت الله دکتر] ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور فقید ایران، که توسط مخالفان ایرانی به عنوان … تهران شناخته می شود، کمک می کنند.

در 22 می، یکی از کارمندان دفتر حافظ منافع ایران، به نام رمضان سلطان محمدی،  در یکی از این گردهمایی ها در پوتوماک، مریلند آمریکا، به اعضای ایرانی-آمریکایی دیاسپورا (مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران) ژست های تهدید به مرگ می گرفت.

وقت آن است که دفتر حافظ منافع ایران را ببنیدیم. دولت آمریکا در وهله اول نباید سفر شهروندان آمریکایی به ایران را تسهیل کند. خطر گروگان گرفتن آمریکایی ها و هزینه های آزادی آنها هر دو بسیار زیاد است.

حتی دولت بایدن بارها  به آمریکایی ها درباره سفر به ایران هشدار داده است، اما با این وجود وزارت امور خارجه همچنان متقاضیان ویزا را به دفتر حافظ منافع ایران هدایت می کند.

ما نباید به یک کارمند [نظام جمهوری اسلامی] ایران نیز اجازه کار در واشنگتن دی سی را بدهیم – به ویژه با توجه به تلاش های مداوم [نظام جمهوری اسلامی] برای  ؟؟؟؟  چندین مقام ارشد سابق ایالات متحده، از جمله مایک پمپئو و جان بولتون. این کارمندان همچنین به طور معمول در حال فیلمبرداری از تظاهرات ضد [نظام جمهوری اسلامی] دستگیر می شوند که امنیت تعداد بیشماری از آمریکایی ها و بستگان آنها را در داخل ایران به خطر می اندازد.

اگر دفتر حافظ منافع ایران بسته شود، آمریکایی‌ها امنیت خود را به خطر می‌اندازند، هشدارهای مکرر دولت آمریکا را نادیده می‌گیرند و به ایران سفر می‌کنند، و باید برای دریافت ویزای خود به کنسولگری دیگر ایران در خارج از کشور مراجعه کنند. امیدواریم که این دردسر اضافی مانع از سفر و بازدیدهای غیرضروری به ایران شود و آمریکایی‌های بیشتری را از گیرافتادن در زندان اوین نجات دهد.

همچنین زمان آن فرا رسیده که در مورد آینده سفارت رسمی دولت ایران تجدید نظر کنیم. برخلاف رفتار [نظام جمهوری اسلامی] ایران با سفارت ایالات متحده، آمریکا  سالانه میلیون ها دلار  برای نگهداری سفارت قدیمی ایران در خیابان ماساچوست (املاک و مستغلات گران قیمت دی سی معروف به سفارت ایران) در همسایگی خانه احیای گرجستان با  44 اتاق خالی از سکنه هزینه می کند.

امکانات سفارت همچنان یک دارایی باور نکردنی است. طراحی شده در سال 1961 با حدود 40 فضای پارکینگ و گنبد کاشی کاری شده چشمگیر الهام گرفته از آرامگاه سعدی [شاعر و نویسنده بزرگ قرن هفتم هجری قمری] در شیراز است.

با این حال، وقتی پاییز گذشته در محوطه سفارت قدم می زدم، یکی از کارگران تعمیر و نگهداری به من گفت که سیل اخیر باعث شد که فضای داخلی ساختمان در وضعیت وحشتناکی قرار داشته باشد و “زیرزمین به یک خرابه تبدیل شده است.” خسارت آب که به دلیل خالی بودن ساختمان نادیده گرفته شد، ساختمان را پر از کپک کرده است.” کارگر به من گفت که حداقل 2 میلیون دلار تعمیر برای از بین بردن قالب لازم است و طبق گزارش ها، 10 تا 14 میلیون دلار دیگر برای بازگرداندن ساختمان به عملکرد کامل و بازسازی آن مورد نیاز است.

این بازسازی می تواند ارزشمند باشد، اما نه صرفاً برای حفظ وعده های دیپلماتیک گذشته. امروز چشم انداز نزدیکی روابط جمهوری اسلامی ایران و آمریکا و بازگرداندن سفارت به دولت ایران متأسفانه توهمی بیش نیست. امیدها برای سرنگونی [نظام جمهوری اسلامی] ایران به دست مردمی که در مواجهه با نظام در ایران به ستوه آمده اند، و یک جنبش مخالف شکست خورده در خارج از کشور و تضعیف فشار بر [نظام جمهوری اسلامی] ایران ناشی از اجرای ضعیف تحریم ها توسط دولت بایدن واهی و پوچ شده است.(م.ر)

مانند بسیاری از جنبش‌های سیاسی خارج از کشور، دیاسپورای ایرانی گرفتار درگیری‌ های درونی است و به شدت نیازمند یک مأموریت وحدت‌ بخش است. راه اندازی سفارت ایران یکی از این فرصت ها را فراهم می کند. دولت ایالات متحده آمریکا باید یک مشارکت عمومی و خصوصی را راه اندازی کند که بتواند آینده مناسبی را برای ساختمان سفارت ایران ایجاد کند و بودجه خصوصی را برای این کار جذب کند.

این مشارکت می تواند به جای ساخت عمارت های بزرگ که فقط گرد و غبار و آلودگی را جمع آوری می کند که سالانه میلیون ها دلار برای مالیات دهندگان آمریکایی هزینه دارد، این آثار باستانی و یادگاری های بجا مانده از گذشته را به مرکزی برای گرامیداشت و تجلیل از فرهنگ و میراث ایرانی تبدیل کند، به عنوان مثال شاید با راه اندازی یک هتل کوچک که بار دیگر بتواند میزبان مهمانی هایی به سبک روزگار گذشته باشد. حتی ممکن است در این مسیر کنگره آمریکا چند دلار برای شروع این ابتکار عمل ارائه کند.

این اقدام بسیار ارزان‌ تر و کم هزینه تر از وضعیت موجود است که سال‌ هاست هزینه نگهبانان و تعمیرکاران برای بیرون راندن موش‌ ها و نظارت بر زوال اجتناب‌ ناپذیر سفارت پرداخت می‌ شود.

بدترین سناریو: ایران به یک حکومت جدید و دوست با بقیه کشورها دست پیدا می‌ کند و کلیدها بازگردانده می‌ شوند – نتیجه‌ ای که به طور یقین همه ذینفعان می‌ توانند به آن امیدوار باشند.

گابریل نورونها (@GLNoronha on X) مدیر اجرایی Polaris National Security و یکی از همکاران موسسه یهودی برای امنیت ملی آمریکا (JINSA) است. او پیش از این به عنوان مشاور ویژه امور ایران در وزارت امور خارجه آمریکا در زمان وزیر خارجه پمپئو خدمت می کرد.(م.م)