آخرین فرصت برای ایران-2
مقدمه: در قسمت اول نویسنده دیپلماسی را آخرین شانس آمریکا برای سخن گفتن با ایران می دانست و به مشکلات و نکات منفی یک حمله نظامی به ایران پرداخته بود…
در ادامه و در قسمت دوم نویسنده معامله دیپلماسی را از هر جهت به سود آمریکا می داند و انجام آن را دارای ارجحیت می داند…
فارین افرز؛
نویسنده: ریچارد نفیو
آخرین فرصت برای ایران-2
معامله کردن
هزینه های بالای حمله به ایران به این معنی است که ایالات متحده باید دوباره دیپلماسی را امتحان کند. و دلایلی برای خوش بین بودن وجود دارد که علیرغم شرایط ناپایدار، دو کشور می توانند به توافق دست پیدا کنند. به هر حال، دیپلماسی در زمینه کند کردن آرمان های هسته ای جمهوری اسلامی ایران کارنامه موفقی دارد. ابتکارات اروپایی در اوایل دهه 2000 منجر به تعلیق کوتاه مدت فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران شد و زمانی که این فعالیت ها در بلندمدت ریشه دار نشد، روسیه و چین را مجبور به حمایت از تحریم های سازمان ملل کرد. در سال 2013، برنامه جامع اقدام مشترک ، پیشرفت های هسته ای ایران را متوقف کرد و این امکان را فراهم آورد که دو سال مذاکرات در نهایت منجر به امضای برجام شود. برجام بخش های قابل توجهی از برنامه هسته ای ایران را به طور کامل مسدود کرد و در عین حال آن را تحت نظارت شدیدتر بین المللی قرار داد.
هر یک از این ابتکارات در نهایت شکست خورد. اما اگرچه ایران مسئول پایان توافق های تعلیق شده مورد مذاکره اروپا بود، اما تهران به برجام پایبند بود، واقعیتی که حتی دولت اول ترامپ نیز در گزارش های لازم الاجرای خود به کنگره درباره این توافق به آن اذعان داشت. در واقع برجام به این دلیل از بین رفت که دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا در اولین دوره ریاست جمهوری خود از آن خارج شد. اما ترامپ دقیقاً به این دلیل که آخرین توافق را از بین برد، از موقعیت خوبی برای طراحی یک توافق جایگزین برخوردار است. گفتگوها برای بازگرداندن آمریکا و جمهوری اسلامی ایران به پایبندی کامل و متقابل به برجام در سال های 2021 و 2022 به دلیل عدم اعتماد ایرانی ها به آمریکا برای اجرای یک توافق پس از انتقال قدرت و به دلیل امتناع آمریکا از در نظر گرفتن موارد دیگر رویکردهای دیپلماتیک به پایان رسید. با این حال، اگر خود ترامپ با یک توافق جدید موافقت کند، ایران ممکن است باور کند که این توافق پابرجا خواهد ماند. اکثر دموکرات ها از دیپلماسی حمایت کرده اند و اگر ترامپ به توافق برسد، جمهوری خواهان نیز ممکن است همین کار را بکنند.(م.م)
اگرچه دستیابی به یک توافق ارحجیت دارد و امری ممکن است، اما روند رسیدن به این توافق سخت خواهد بود. دونالد ترامپ علاقه خود را به دستیابی به آنچه که به عنوان یک توافق «ساده برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ای توصیف می‌کند، نشان داده است، اما شرایط هر توافقی باید پیچیده باشد تا تأثیرگذاری لازم را داشته باشد. جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا می بایست در خصوص مسائل گوناگونی مانند اینکه محدودیت‌های برنامه هسته‌ای ایران تا کجا باید پیش برود، و چگونگی تنظیم قواعد مربوط به رفتار منطقه‌ای ایران و اینکه ایران چه میزان رفع تحریم‌ها و تضمین‌های امنیتی دریافت خواهد کرد، به توافق برسند. بررسی تمام این مسائل و رسیدگی به آن ها مستلزم انجام مذاکرات گسترده ای است _ به ویژه برای اطمینان از اینکه یک توافق پایدار هسته ای، قابل راستی آزمایی و قابل اجرا است _ و اگر قرار است موضوعات و مسائل منطقه ای در کانون توجه قرار گیرند، نیاز به مشارکت طرف های بیشتری دارد. انجام مذاکرات چندجانبه حتی بهترین زمان امری دشوار است. جنگ روسیه در اوکراین و تنش‌ها میان پکن و واشنگتن تنها دو عامل تحریک‌کننده هستند که سازماندهی چنین فرآیندی را امروز بسیار دشوار می‌کند .
ادامه مطلب …