خاکیانِ عشق
⚘عشق در دیوان حافظ . ۱۶۵⚘
🌿بر خاکیانِ عشق…، فشان جرعه ی لبش…!
🌿تا خاک…، لعل گون شود و…، مُشکبار هم…!
⚘دیوان حافظ . غزل شماره ۳۶۲⚘
📚”خاکیان”…؛ جمعِ خاکی است…، و خاکی یعنی…؛ افتاده…، خاضع…، متواضع…!
📚همان خصلتی که به نقل از پوریایِ ولی توصیه شده…؛
⚘افتادگی آموز اگر طالبِ فیضی…؛
⚘هرگز نخورَد آب…، زمینی که بلند است…!
🖊به نظرم ترکیبِ خاکیانِ عشق…، معنا و مفهومی فراتر از معنایِ افتادگی و تواضع دارد…، زیرا در هیچ یک از مراحلِ مسیرِ عشق…، تکبّری وجود ندارد تا نیازمندِ تواضعی باشد…!
🖊این ترکیب…، گویایِ مراتب، مَقامات و مُقاماتِ سالک است، که یکی در مرحله ی آغاز است و یکی در مقامِ “دَنَا فَتَدَلَّىٰ . فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ”…!
🖊و فشاندنِ جرعه بر خاکیانِ عشق…، همان معنائی است که حافظ در جایِ دیگری هم به آن اشاره دارد…؛
⚘فرشته…، عشق نداند که چیست…، ای ساقی…!
⚘بخواه جام و…، گلابی{شرابی} به خاکِ آدم ریز…!
📚ریختنِ آب و گلاب و شراب و دیگر مایعات بر خاکِ قبورِ مردگان و…، دارایِ قدمتی بسیار در ادیان و فرهنگ های مختلف است و در اسلام نیز درباره ریختن آب بر خاکِ قبر…، روایات و احکام قابلِ توجهی وجود دارد...!
📚ولی آنچه قابلِ توجه و مایه ی فخر و شرافت و مرتبتِ شیعیان است…، عجین شدنِ خاکِ آنان به آبِ ولایتِ امیرالمؤمنین و اولادِ معصومینِ او علیهم صلوات الله است که امام صادق علیه السلام فرمود…؛
شِيعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِينِتِنَا وَ عُجِنُوا بِمَاءِ وَلايَتِنَا يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا ويَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا…!
شيعيان ما از باقيمانده گِل ما آفريده شده‌اند، و آبِ ولايتِ ما در سرشت آنان عجين گشته است، آنان با خوشی ما خوشحال و با ناراحتی ما ناراحتند…!
📚به قول ابوسعید ابوالخیر…؛
⚘از شبنمِ عشق…، خاکِ آدم…، گِل شد…!
⚘شوری برخاست…، فتنه‌ای حاصل شد…!
⚘سَرنشترِ عشق…، بر رگِ روح زدند…؛
⚘یک قطره ی خون چکید و…، نامش دل شد…!
📚از سید بن طاووس رضوان الله تعالی علیه نقل است…؛ شبی در سامرا، وارد سردابِ امام زمان شدم، صدای ملکوتی امام را در حال مناجات با خالق یکتا شنیدم که می‌فرمودند…؛
اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنَا مِنَّا خُلِقُوا مِنْ فاضِل طینَتِنَا وَ عَجِنُوا بِمَاءِ وِلایَتِنَا. اَللّهُمَّ اَغْفِرْ لَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ ما فَعَلُوهُ اِتّکالاً عَلی حُبَّنَا وَ وِلائِنَا یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ لَاتُوأخِذْهُمْ بِمَا اَقْتَرَفُوهُ مِنَ السَّیَّاتِ اِکْرامَاً لَنَا وَ لَا تُقَاصَّهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مُقَابِلَ اَعْدائِنَا فَاِنْ خَفَّفَتْ مَوَازینُهُمُ فَثَقَّلْهَا بِفَاضِلِ حَسَناتِنَا…!
پروردگارا، شیعیان ما از ما هستند، از زیادی گِلِ ما خلق شده‌اند و به آب ولایت ما عجین گشته‌‌اند، خدایا آنها را بیامرز و گناهانشان را عفو فرما. پروردگارا، آنها را روز قیامت در مقابل چشم دشمنان ما مؤاخذه مفرما؛ چنانچه میزان گناهانشان بیشتر و حسناتشان کم است، از اعمال من بردار و به حسنات آنها بیفزای…!
📚به قول فیض کاشانی(ره)…؛
⚘گر نگیری تو مرا دست…، درآیم از پای…؛
⚘نرسی گر تو…، به جائی نرسد فریادم…!
🍷🍷🍷
الف – حجت