ایران_افغانستان حالا چه باید کرد ؟
بنام خدا
شبیه مواردی در کشور خودمان، بزرگان قبائل و رؤسای سیاسی و سران گروه‌های نظامی افغانستان و پاکستان و دیگر کشورهای منطقه، دانش آموختگان نهادهای آموزشی و امنیتی انگلیس و آمریکا یا فرانسه هستند که جلب رضایت اربابان غرب، به مثابه کدخدایان جهان، خواسته یا ناخواسته، اولویت اول آنهاست.
برخی از آنها نیز در اسارتگاه‌های آمریکایی در کشورهای اشغال شده‌ی خودشان یا در وحشت‌کده‌ی گوانتانامو با انواع تحقیرها، تربیت شده‌اند؛ مانند سران داعش و چهارنفر از اعضای دولت فعلی که در مبادله گروگان‌ها در زمان اوباما آزاد شدند تا در میان گروه طالبان رشد کنند.
افغانستان، از زمانی‌که اعلام استقلال کرد، بویژه در نیم قرن گذشته، در سیاست و در رهبری قبائل، غالباً سرانی را تجربه کرده که اراده‌ی شخصی، بر موجودیت و پیشرفت کشور و همبستگی ملت افغانستان ترجیح داشته است؛
اینک در مقابل استراتژی استکبارصهیونی که پیوسته ایجاد سوءظن و تفرقه و تخریب و ناامنی و جنگ و عقب‌ماندگی در میان ملل مسلمان کرده و می‌کند، رویکرد ما باید چند وجهی و دوراندیشانه باشد:
اگر دشمن می‌خواهد، «ما» همسایگان هزاران ساله را که باید هزاران سال دیگر، به جبر تاریخ و جغرافیا، در کنارهم زندگی کنیم، «دشمنان یکدیگر» نشان دهد؛ تبعاً ما باید با مدارا و مسالمت و مراعات رسم مروت و خویشتنداری در برابر آزار همسایگان، کریمانه برای همیاری و همگرایی و هم‌افزایی در راستای پیشرفت و عدالت در گستره فرهنگ و جغرافیای امت اسلامی حرکتی همه‌جانبه را آغاز کنیم.
اگر دشمنان با تسلیح گروه‌های مختلف و ایجاد انواع فتنه و توطئه و آشوب و درگیری و نیز از طریق دروغ‌پراکنی و شایعه‌پردازی و جنگ روانی_رسانه‌ای، مهلت فکر کردن و اتخاذ تصمیمات خردمندانه و دوراندیشانه را از همسایگان ما می‌گیرند؛ ما، در عین تقویت اقتدار و سیاست‌بازدارندگی خود، با حفظ آرامش و روشنگری و دادن مهلت تجربه‌آموزی و کسب شناخت و تشخیص درست، برای ساختن آینده‌ای پرشکوه با خویشاوندان تاریخی خود در سرزمین‌های همجوار، باید برنامه‌ریزی جامع کرده و اختلافات مذهبی را نیز تقلیل دهیم.
ایران_افغانستان حالا چه باید کرد
وقتی بیگانگان، در خانه همسایه‌ی ما همه‌ی ساکنان را بجان هم انداخته‌اند، حمایت از پدر یا مادر یا دختر یا پسر یا عروس یا داماد خانواده، کمکی به تثبیت خانواده نمی‌کند، بلکه تنها موجب تحریک افراد و تجزیه و فروپاشی اساس خانواده می‌شود؛ بلکه باید بر مبنای «اصلاح ذات البَین»، دعوت به خیر، تلطیف قلوب، تشویق به همگرایی، کمک به رفع نیازهای عمومی مردم، برقراری روابط گسترده‌ی فرهنگی اجتماعی اقتصادی علمی آموزشی با همه‌ی گروه‌ها و طوائف و مذاهب، یگانه راهکار آینده ساز ماست.
ما سال‌ها نسبت به همسایگان خود غفلت کرده‌ایم؛ زمان جبران فرارسیده است:
همه گروه‌های اجتماعی و سیاسی، اقلیت‌های قومی و مذهبی، حوزه‌ها و دانشگاه‌ها، صنوف تجاری و صنعتی و تولیدی… همه می‌توانند در ایجاد وحدت و همگرایی میان امت اسلامی سهیم باشند.
إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (سوره انبیاء/آیه ۹۲)
همانا همين، امت شماست؛ امتی يگانه؛ و من پروردگار شما هستم، تا همه باهم مرا پرستش كنيد (و از تفرقه و بی‌تفاوتی نسبت به یکدیگر بپرهیزید).
شهریور۱۴۰۰