دوحه قطر محل تعیین قدرت
بنام خدا
در یادداشت قبلی در ۱۱ آذر 1403 گفتم در تحولات سوریه نباید انتظار اتفاق ویژه داشت .
اکنون با رفتن بشار اسد مشخص شد همه دعوا سر لحاف ملا بود . یعنی قدرت در سوریه .
نخست وزیر سوریه هم مثل بچه آدم و راحت تن به انتقال قدرت داد و ارتش هم خودش را از چند روز پیش خود را از جنگ و دعوا بیرون کشید و حتی توپ و تانک هایش را هم برای شورشیان گذاشت و رفت و ایران و روسیه هم حاضر نشدند مثل گذشته به بشار اسد بذل و بخش کنند و او را از مواهب رایگان برخوردار سازند .
بدون آن که چموش بازی های بشار با ایران و روسیه و ترکیه و چراغ سبز نشان دادن به قطر و امارات راندیده بگیریم و برگشتش به صف اعراب را مامیمون بشماریم.
ترکیه هم به خوبی وظیفه نوکری خودش را به ناتو نشان داد.
وزرای خارجه این سه کشور دو روز قبل از سرنگونی بشار اسد در دوحه فقط به دنبال نشست روند آستانه مجدد در دوحه قطر بر محترم شمردن تمامیت ارضی سوریه تاکید کردند و گفتگوی معارضین با دولت سوریه و اتمام درگیری های مسلحانه را خواستند و هیچ سخنی از حفظ بشار اسد نشد تا رئیس جمهور مادام العمر سوریه بفهمد تاریخ مصرفش تمام شده و به قول امروزی ها فلنگ را ببندد و الفرار … حالا این وسط کشته شده یا نشده یا در مسکو هست را خدا می داند و بس …
ظاهراً همه چیز به همین سادگی تمام شد و مردم سوریه مدعی شدند طعم آزادی را می چشند و حالا منتظریم ببینیم چه می شود؟
انتخابات برای تعیین رئیس جمهور و یا تعیین رژیم جدید در سوریه.
خیلی شیک و مجلسی …
شاید بپرسیم این وسط چه چیزی عاید ایران، ترکیه و روسیه شده است؟
-اول شکست نقشه ترامپ برای انتقال بحران از اسرائیل به سایر مناطق از جمله ایران و سوریه
-دوم اثبات خوش عهدی و پایبندی ترکیه به تعهدش به ناتو و معارضین
-سوم روسیه با حفظ پرستیژ و فراغ بال بیشتر به اوکراین می پردازد و سرگرم مناقشات سوریه نمی شود
-چهارم ایران دوباره توپ را به زمین اسرائیل می اندازد و مسئله غزه و لبنان می شود اولویت اول سیاست خارجی ایران
-پنجم غائله سوریه برای مدتی خاموش میشود و خود معارضین که احتمالا قول داده اند چیزی در سیاست سوریه عوض نشود باید از پس داعش، القاعده و طالبان های جدید بر بیایند …
-ششم اسرائیل مجبور می شود به دنبال آتش بس برود چون دیگر مخالفی لب مرزهایش ندارد و بهانه ایی ندارد. و اگر لشکر کشی هم به سوریه کند برای امتیاز گیری در آتش بس و بستن راه های مواصلاتی ایران با لبنان خواهد بود.
نتانیابو هم عمر سیاسیش تمام شده و باید محاکمه شود
-و اخر از همه ترامپ بازی را از همان جایی که در دور اول ریاست جمهوریش به بایدن تحویل داد شروع می کند و آن هم پیمان ابراهم و عادی سازی روابط اسرائیل با اعراب که از هم اکنو ندای آن بلند شده است…
یعنی برای ترامپ روز از نو روزی از نو و این یعنی یک شکست دیگر در سیاست خارجی ترامپ قبل از شروع دولت دومش…
چرا که ترامپ در کشاندن جنگ به خاک ایران و عراق شکست خورد …
دوحه قطر محل تعیین قدرت
جمع بندی همه این ها، ما را به یاد طالبان ثانی می اندازد که چطور بعد از جلسه با اآمریکائیان در دوحه قطر، امدند افغانستان و به راحتی تاریخ مصرف کرزای را مشخص کردند و تعهد دادند افراطی نباشند تا بتوانند در قدرت افغانستان بنشینند. حالا نوبت معارضین سوری بود که در نشست دوحه قطر از طریق ترکیه تعهد بدهند که خیلی افراطی عمل نکنند و تاریخ مصرف بشار اسد را معین کنند تا در قدرت سوریه بنشینند.
در اینجا دوحه قدرت میدان بازی و میدان تصمیم گیری بازیگران منطقه در خصوص آینده تحولات گردیده است.
در این میان تحولات میدانی در کوتاه مدت می تواند تاثیراتی در افزایش نابسامانی ها در سوریه، حتی لبنان و غزه داشته باشد ولی در میان مدت و دراز مدت باید به سمت ثبات منطقه ایی برود تا ترامپ و اسرائیل بتوانند به اهداف از پیش تعیین شده در پیمان ابراهم برسند و همین مسئله موجب ایجاد فرصت بازیگری های جدید برای ایران، روسیه و ترکیه در منطقه می دهد.
والسلام
۱۸ اذر ۱۴۰۳
