نود چهار نوع از شکنجه های عصر پهلوی-4

نود چهار نوع از شکنجه های عصر پهلوی-4

 

آویختن انسان

آویختن انسان متهم یا مجرم، یکی از شکنجه های رایج در دوران تاریخ است اولین بار در تاریخ مدون، آویختن در کتیبه داریوش ذکر شده است که مینویسد …….( او را آویختم) در زمانهای قدیم از دیوار آویختن – از درخت آویختن بالای دار یا چوب آویزان کردن بسیار ذکر شده است. بابک خرم دین را بر بالای چوبی که توسط شتر کشیده می شده است آویخته بودند. (ر.ک به طبری )

در زندان اروپای قرون وسطی زندانیان را از میخ بالای دیوار و یا سقف می آویختند

طرز آویختن به شرح ذیل است:

آویزان کردن با دو دست

آویزان کردن با یک دست

آویختن از گردن

آویختن از زیر بغل

آویختن وارونه از دو پا

آویختن وارونه از یک پا

آویختن از کمر

آویختن از بیضه

آویختن از موی بلند

آویختن های نوع دیگر نظیر آویختن از شست و یا چهار انگشت و انگشت شست پا که مدت مدیدی نمی تواند ادامه یابد.

۱۲ آویختن از مچ

دو دست را به هم بسته و طناب و یا زنجیر را به مچ وصل میکردند و بر میخ یا قلاب سقف می بستند.  فشار سنگین بدن بر مچ ها وارد شده و موجب تورم دست و سیاه شدن آن پس از مدتی می گردیده است و به علت اینکه خون نمی تواند در بدن گردش خود را کامل انجام دهد پاها متورم و دردناک و کشیدگی عضلات و تاندن ها موجب درد شدید و کرخ شدن تدریجی بدن می گردد و پس از مدتی غضروف های میانی مهره های کمر جابجا شد و اگر متهم را حرکت می دادند این عمل تسریع می گردید و بیشتر از ۲۴ ساعت آویختن موجب مرگ می گردد.

کسانی که به مدت یک ساعت و یا بیشتر آویخته شده اند، پس از رهایی به مدت یک هفته و گاهی بیشتر از درد استخوان زانو و مفصل ران رنج میبرند.

آویخته شدن بیش از یک ساعت موجب درد ناحیه کمری تا آخر عمر و ساییدگی استخوان های مهره کمری می گردد . مفاصل مچ چنان دردناک می شود که طاقت انسان از بین می رود به خصوص تاب دادن موجب گیجی و سیاهی چشم می شود.

 

13 . آویختن از مچ یک دست

در این آویختن سنگینی بدن موجب آن می شود که تاندن های دست کشیدگی بیشتر را تحمل کند و اغلب موجب پارگی تاندن و جدا شدن استخوان های مچ و کتف و بازو می گردد. درد این نوع شکنجه بسیار شدید است .

۱۴ . آویختن از گردن

در این حالت موجب جدا شدن مهره های محور گردن و ستون فقرات شده است و بیش از ۵۰ درصد موجب قطع تجاع میگردد و دو ساعت یا بیشتر موجب درد غیر قابل تحمل گردد کسانی که به این وسیله آویخته شده اند اغلب دارای شکستگی غضروف جلوی گلو می شده اند. اگر شکنجه گر و یا مجری ناوارد باشد به سرعت موجب شکستگی گردن و یا خفگی می گردد. سه دقیقه و حداکثر پنج دقیقه موجب خفگی می گردد. وارد بودن طرف که گره طناب و یا حلقه آهنی را زیر چانه قرار بدهد موجب شکستگی فک زیرین و

جدا شدن فوقانی فک می گردد. این شکنجه درد شدیدی را وارد می کند به خصوص فشار در ناحیه استخوان گیجگاهی موجب بیهوشی و خردشدن فک و دندانهای آسیا می گردد.

۱۵ . آویختن از زیر بغل

این شکنجه اگر چه دردی را در اول وارد نمی کند ولی به تدریج موجب عدم تعادل گردش خون می گردد. ابتدا گیجی و حال بهم خوردگی، پس از ۲۴ ساعت موجب کشیدگی عضلات و درد شدید در ناحیه پا و تورم و دفع بی اختیار ادرار و مدفوع و درد ناحیـه لگن می گردد. چند روز آویخته شدن موجب مرگ می گردد.

۱۶. آویخته شدن وارونه

موجب کندی نفس – گیجه و دور بینی (ودیپ لوپی در چشم) و عدم تنفس – جمع شدن آب دهان و بیرون ریختن آن، کندی ضربان قلب و درد در ناحیه سر و پشت و شکم و درد شدید در ناحیه مفصل لگن خاصره و درد دید در ناحیه کمر و گردن و گوش و زوزه گوش و سنگینی ناحیه زبان و عدم قدرت بلع آب دهان در زندانی و یا مجرم پـس از مدتی کوتاه مرگ به علت خونریزی چشمها خون آلوده می شده است. مرگ پس از چند ساعت.

 

۱۷. آویختن از یک پا

عوارض ذکر شده در دو پا را دارد در حالی که سنگینی دو برابر و پای آزاد نیز لختی شدید ایجاد کرده عدم تعادل را دو برابر میکند. مرگ حداکثر زمان دو ساعت.

18 . آویختن از کمر

از روی شکم که سر و دست رو به پایین باشد موجب سرگیجه و سر درد و درد شکم در ناحیه بستی شدن و گرامپ های شکمی می گردد. آب دهان روان، چشم ها بی حالت و خسـتگی و بالاخره ریزش ادرار و گاه مدفوع و درد ناحیه مقعد و روده بزرگ بالاخره بالا رفتن (اوره می گردد) مرگ در اثر اورمی و در نهایت، درد در ناحیه کمر و جدا شدن مهره ها.

۱۹. آویختن از بیضه

که کاری نادرست بوده است و موجب مرگ سریع می گردید و متهم بیمار آنقدر درد میکشید که ناگفتنی است.

۲۰ . آویختن از موی سر

موجب کشیده شدن پوست سر و بالاخره درد شدید شخص مجروح شده که اگر تداوم داشته باشد، ناحیه صورت و گردن کشیده و درد شدیدی را برای متهم ایجاد کرده که تا مدتی ادامه خواهد داشت. این شکنجه نادر می تواند ساعت ها ادامه داشته باشد. جدا شدن پوست سر و صورت از عضو حتمی است.

۲۱. آویختن صلیبی

ابتدا زندانی را روی یک چهار پایه قرار داده و سپس دست های او را به سمت بالا کشیده توسط دستبند فولادی از ناحیه مچ به نرده ها می بستند. پس از آن چهار پایه را از زیر پای زندان کشیدند و او توسط دستهایش آویزان می ماند که در این حالت بدن به شکل صلیبی در می آمد و فشار طاقت فرسای به مچ دست، رگها و اعصاب،  استخوان ها و کتف وارد می شد و این فشار به حدی بود که پس از مدت زمان کوتاهی زندانی از هوش می رفت و تا مدت ها دست های او کرخت و بی حس می ماند.(1)

هنگامی که زندانی به حالت صلیبی آویخته می شد بعضاً شکنجه گران با برهنه نمودن او شروع به شلاق زدن و سوزاندن کلیه موهای سر و صورت و بدن توسط الکل و خاموش کردن سیگار بر روی نقاط حساس بدن او می نمودند.

۲۲ . آویختن وزنه به بیضه ها

یکی از شکنجه هایی که گهگاه در شکنجه گاه ها اعمال می شده است عریان کردن متهم و دست و پای او را بستن، آنگاه با بند، نخ، یا بند چرمی یا نایلونی و بستن آن به بالای بیضه و بعد وزنه ای یا سنگی را بدان می آویختند. این عمل موجب درد شدید در بیضه ها و کشاله ران شده ظرف چند دقیقه موجب بیهوشی متهم می گردید. برای جلوگیری از مرگ این وزنه را باز می کردند متهم تا چند روز درد شدیدی در ناحیه شکم و کشاله ران داشته است.

این عمل در زندان های زمان قاجار و زندان های فرمانداری نظامی سال ۳۲ – ۳۴ بعد از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ و کمیته مشترک ضد خرابکاری انجام گرفته است. (2)

 

دکتر مهیار خلیلی 

ادامه دارد …..

 

******

(1) سید حسین احمدیان اردستانی، رضا توتونچی توکلی، حمیده نانکلی، عبدالعلی رحمتی زاده ، غلامرضا لنگرودی قزوینی نژاد، حسین خدادادی، علیمحمد ختنی فر، محمود فقیهی رضایی، سید رضا وی، محمدعلی میعی، عبدالحسین طباطبایی و چهره ساز تهرانی، بکایی، سید محمد متولی، حسینعلی چهره ساز تهرانی، سید احمد طباطبائی و…

( 2) مهدی ملک الکتاب، فریبرز فلاح و …