حافظ

🖊عشق...، به محضِ اینکه دامن‌گیرِ عاشق شود...، او را دچارِ تپشِ قلب و بی قراری می کند...، و عاشق...، اگر دچارِ چنین حالی نباشد...، عاشق نیست...!

"بُتِ ساقی"...؛ که در این بیت، "عاشقِ مخمور و مهجور" سراغ او را می‌گیرد...؛ ترکیبِ غریبی...، فراهم آمده از دو کلمه‌ی بُت و ساقی است...؛ ترکیبی که در مجموعه‌ی غزلیات حافظ، تنها یک بار و فقط در همین بیت مورد استفاده قرار گرفته...؛ و در معنا و…

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن که قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی

حافظ اَر بر صدر ننشیند...، ز عالی‌ مشربی است...! عاشقِ دُردی‌کِش...، اَندر بندِ مال و جاه نیست

"نصیب" را "بهره"...؛ و به طور خاص، "بهره وافر از امورِ مفید و سودمند" معنی کرده اند...! اینکه بهره گیری از عشق، نیازمند "کوشش" است یا نیازی به تلاش ندارد...، مطلبی محلّ بحث و گفتگوست، چرا که خودِ لسان الغیب در بیتی به ظاهر دوگانه، می…

"طُفیل" در ادبیاتِ امروزی، دارایِ معانیِ منفیِ متعددی است مانند...؛ اَنگل و سربار و...؛ که این معانی، با آنچه موردِ نظر حافظ است، سنخیت ندارد...!

دَمار...، هر معنائی که داشته باشد،  چندان مهم نیست...، زیرا زمانی که برآورده شود...، دیگر طاقتی برای انسان باقی نمی مانَد و طاق می گردد...!

"نور" یعنی...؛ روشنائی...؛ برطرف‌ کننده‌ی تاریکی...؛ مخالفِ ظلمت...!

حضرت لسان الغیب درباره اينکه چرا "عاشق" در بندِ مال و جاه نیست، در جائی دیگر می‌گوید

🖊به نظرم ترکیبِ خاکیانِ عشق...، معنا و مفهومی فراتر از معنایِ افتادگی و تواضع دارد...، زیرا در هیچ یک از مراحلِ مسیرِ عشق...، تکبّری وجود ندارد تا نیازمندِ تواضعی باشد...!