الف. حجت

این سخنِ حکیمانه، درباره تفاوتِ گرفتاری و عذابِ انسان و ماهیتِ آن، در این دنیا و آن دنیاست...! 📚✍️وقتی سخن از "تأدیب" است و استناد به "عَذَابِ الْأَدْنَىٰ" قرآن...، منظور مجازات‌های خفیفِ دنیویِ فردی و عمومی است، که با هدفِ بیدار کردن و…

سرسبزیِ دوباره‌ی شاخه‌هایِ خشکِ درختان و شکفتنِ مکررِ گل‌ها در گلستان، پس از زمستان...، حاصلِ گذشتِ روزگاران و مهیّا شدنِ شرایطِ مناسب در بهاران است...؛ که این اتّفاقِ مُجرّب، دست‌مایه‌ی بسیار خوبی است برای تزریقِ امیدواری به عاشق، برای…

اندک اندک...، خیلی شود...؛ و قطره قطره...، سِیلی گردد...؛ یعنی...؛ آنان که دستِ قُوّت ندارند...، سنگ خُرده نگه دارند...، تا به وقتِ فرصت...، دمار از دِماغِ ظالم برآرند...!

🖊عشق...، به محضِ اینکه دامن‌گیرِ عاشق شود...، او را دچارِ تپشِ قلب و بی قراری می کند...، و عاشق...، اگر دچارِ چنین حالی نباشد...، عاشق نیست...!

این حکایت طولانی، حاوی نکات قابل توجهی است که نه تنها برای مطالعات اجتماعی و رفتار شناسی در آن روزگار مفید است

"بُتِ ساقی"...؛ که در این بیت، "عاشقِ مخمور و مهجور" سراغ او را می‌گیرد...؛ ترکیبِ غریبی...، فراهم آمده از دو کلمه‌ی بُت و ساقی است...؛ ترکیبی که در مجموعه‌ی غزلیات حافظ، تنها یک بار و فقط در همین بیت مورد استفاده قرار گرفته...؛ و در معنا و…

پسر گفت؛ ای پدر! هر آینه تا رنج نبری، گنج برنداری؛ و تا جان در خطر ننهی، بر دشمن ظفر نیابی؛ و تا دانه پریشان نکنی، خرمن برنگیری!

حافظ اَر بر صدر ننشیند...، ز عالی‌ مشربی است...! عاشقِ دُردی‌کِش...، اَندر بندِ مال و جاه نیست

نیک بختان...، به حکایت و اَمثالِ پیشینیان...، پند گیرند...، ز آن پیش‌تر که...، پسینیان...، به واقعه‌ی او مَثَل زنند...! دزدان...، دست، کوته نکنند...، تا دستشان. کوته کنند...! ⚘️نرود مرغ...، سویِ دانه فراز...؛ ⚘️چون دگر مرغ...، بیند اندر…

پدر، به دیدار او شادمانی کرد و بر سلامتِ حالش شکر گفت! شبانگه، زآنچه بر سرِ او گذشته بود؛ از حالتِ کِشتی و جورِ ملّاح و روستائیان بر سرِ چاه و غَدَر کاروانیان، با پدر می‌گفت! پدر گفت؛ ای پسر...! نگفتمت هنگام رفتن، که تهیدستان را، دستِ…