الف. حجت

⚘دیوان حافظ . غزل شماره ۳۴۷⚘

مُحرّم با حافظ🏴     شب هفتم             حضرت علی اصغر(ع) 🖊 انتسابِ شبِ هفتم محرّم به طفلِ شیرخواره امام حسین علیه السّلام، سنخیتی تامّ دارد...! 📚🖊 روزِ هفتم محرّم، عمرِ سعد دستور داد تا گروهی از لشکریان، بین فرات و خیمه های امام حسین…

اسکندر رومی را پرسیدند...؛ دیارِ مشرق و مغرب...، به چه گرفتی که ملوکِ پیشین را خزائن و عُمر و مُلک و لشکر بیش از این بوده است..‌.، ایشان را چنین فتحی میسر نشده...!؟ گفتا...؛

برخی...، ازل را زمانِ بی ابتدا معنا کرده اند و برخی دیگر نیز معتقدند که ازل، هیچ ربطی به زمان ندارد...، بلکه فوقِ زمان است...!

🖊وجودِ عیوبِ ریز و درشت در میانِ فرزندانِ آدم...، چه خواسته باشد و چه ناخواسته...، به میزانی فراگیر است که از دلِ آن، ضرب المثلِ مشهورِ "گُلِ بی عیب خداست" بیرون آمده است...!

📚کسی...، مژده پیشِ انوشیروانِ عادل آورد، گفت...؛ شنیدم که فلان دشمنِ تو را...، خدایِ عزّوجلّ برداشت...!

🖊در این بیت که در میانه ی غزلی شخصی و در مدح منصور ابن مظفر واقع شده، سه رکنِ اساسی وجود دارد، که بسیار رندانه به نظر می رسد...؛

🖊حکایت بیست و هفتم از باب سوم گلستان سعدی...؛ درباره بی رحمیِ مردم روزگار...!🖊             🍀قسمت هشتم🍀

🌛آزار...، در دل بِمانَد...!🌜 🖊حکایت بیست و هفتم از باب سوم گلستان سعدی...؛ درباره طمع و مکر و حیله...!🖊 🍀قسمت هفتم🍀

🖊آنچه گذشت...! مخالفتِ پدر، بی اثر بود و پسر به رغم اینکه آهی در بساط نداشت...، به اتکایِ زورِ بازو، راهی سفر شد...! 🖊ادامه ماجرا...! اولین تحقیر پسر در مسیر...، در کنار رودخانه یا دریا اتفاق افتاد؛ چون پولی برای سوار شدن به قایق…