الف. حجت

‌️قیاس کردم و تدبیرِ عقل در رهِ عشق...! چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

نقطه ی عشق نمودم به تو...، هان...! سَهو مکن...! ور نَه...، چون بنگری...، از دایره بیرون باشی...! ⚘️دیوان حافظ . غزل شماره . ۴۵۸⚘️

البته‌ حیثِ ضعیف بودن در این سخنِ حکیمانه شیخ اجلّ...، که "ضعیف" را با "سایه پرورده" برابر نموده‌، کمی کنایه آمیز و ملامت گونه است...!

⚘دیوان حافظ . غزل شماره ۳۴۷⚘

مُحرّم با حافظ     شب هفتم             حضرت علی اصغر(ع) انتسابِ شبِ هفتم محرّم به طفلِ شیرخواره امام حسین علیه السّلام، سنخیتی تامّ دارد...! روزِ هفتم محرّم، عمرِ سعد دستور داد تا گروهی از لشکریان، بین فرات و خیمه های امام حسین…

اسکندر رومی را پرسیدند...؛ دیارِ مشرق و مغرب...، به چه گرفتی که ملوکِ پیشین را خزائن و عُمر و مُلک و لشکر بیش از این بوده است..‌.، ایشان را چنین فتحی میسر نشده...!؟ گفتا...؛

برخی...، ازل را زمانِ بی ابتدا معنا کرده اند و برخی دیگر نیز معتقدند که ازل، هیچ ربطی به زمان ندارد...، بلکه فوقِ زمان است...!

وجودِ عیوبِ ریز و درشت در میانِ فرزندانِ آدم...، چه خواسته باشد و چه ناخواسته...، به میزانی فراگیر است که از دلِ آن، ضرب المثلِ مشهورِ "گُلِ بی عیب خداست" بیرون آمده است...!

کسی...، مژده پیشِ انوشیروانِ عادل آورد، گفت...؛ شنیدم که فلان دشمنِ تو را...، خدایِ عزّوجلّ برداشت...!

در این بیت که در میانه ی غزلی شخصی و در مدح منصور ابن مظفر واقع شده، سه رکنِ اساسی وجود دارد، که بسیار رندانه به نظر می رسد...؛