جنگ علیه زبان و ادبیات فارسی

جنگ علیه زبان و ادبیات فارسی

آیا زبان دیگر نمی تواند نقطه کانونی گسترش فرهنگ باشد؟

دکتر رضا رسولی

عضو انجمن قلم ایران

به نام خدا

برای یک نویسنده زبان و ادبیات فارسی سخت است که بخواهد به نکاتی در زبان و ادبیاتی اشاره کند که تمام عمر، ایده ها و اندیشه های خود را با به کار گرفتن واژگان و در چارچوب آیین نگارش آن، ساخته است.

اما همیشه واقعیت هایی وجود دارند که قادر خواهند بود شرایط و اوضاع را آنچنان که مطلوب نمی داریم و دوست نخواهیم داشت بر ما تحمیل کنند.

از این بابت باید از واقعیت تلخ این روزها، یعنی روزهایی که رژیم صهیونیستی با همکاری دوستان و شریکانش به ایران، حمله کرده، رونمایی کرد. و این واقعیت چیزی نیست جز لطمه وارد کردن بر زبان و ادبیات فارسی در گستره فرهنگ و‌ میراث تمدنی ایران.

به بلندای یک تاریخ، این نظریه شهره بود که زبان و ادبیات، رکن فرهنگ است و فرهنگ عامل اصلی توسعه تمدنی است و‌ زبان است که مانند هوا_سپهری فراگیر زمینه انتقال آداب و رسوم،‌ رفتار، ‌گفتار و‌ سبک زندگی را فراهم می کند.

اما پس از حمله رژیم صهیونیستی و آغشته شدن دست آنها و دوستانشان به خون کودکان و زنان، دانشمندان و فرماندهان ایرانی، از دو بابت مشخص گردید که بایستی با ملاحظات بیشتر به فراگیر بودن زبان در ایجاد علاقه های تمدنی بهاء داد:

یک. طی ایام نچندان دور و در شرایطی که ارتباطلات نقش مهمی در زندگی  جوامع پیدا کرده است در ایران؛ زبان فارسی به عنوان یکی از ابزارهای ارتباطی دشمنان انتخاب گردیده و از طریق سو استفاده از این زبان، عناصر خود فروخته و وابسته به عنوان جاسوس یا بلندگوی دشمنان مردم در رسانه ها و شبکه های اجتماعی به ایران و‌ ایرانی حمله ور شده و حتی در بعضی از کشورها، با برگزاری تجمع فارسی زبانان، از حمله رژیم صهیونیستی به ایران و‌ کشتار مردم نیز حمایت کردند.

دو. در سال جاری (1404) طی 12 روز جنگ تحمیلی2، زبان فارسی قادر نبود در بحرانی ترین شرایط کشور به عنوان یک مانع جدی در مسیر خود فروختگی و جاسوسی برخی از افراد مزدور و بیگانه در کشور عمل نماید. متاسفانه برخی از مهاجرینی که فارسی زبان بودند و مردم ایران از آنان به عنوان مهمان پذیرائی می کرد با سو استفاده از همین زبان و همزبانی به مردم نزدیک شده  و به کشتار ملت ایران دامن زدند و دستشان را به خون مردم آلوده ساختند و گامی در مسیر اعتبار زدائی از عامل اشتراک زبان میان فرهنگ های مختلف مردم منطقه برداشتند. از همین رو سیاست برگشت دادن عموم این مهاجرین کلید خورد.

بر همین اساس، پس از این، با توجه به رویدادهای تلخ تهاجم 12 روزه رژیم صهیونیستی به ایران و نقش مهاجران فارسی زبان در همکاری با دشمنان مردم، شاید بتوانیم به زبان و‌ ادبیات فارسی فقط به عنوان یکی از عناصر گسترش فرهنگ ایرانی نگریسته و آن را تنها یکی از معیارهای توسعه مرزهای فرهنگی بدانیم؛ تا اگر با سایر شرایط و زمینه ها و‌ ظرفیت های هم دلانه هم راه گردد، نقش موثر انتقال فرهنگ ایران را به عهده بگیرد.

هم‌ چنان که سال ها پیش سروده اند :

ای بسا هندو و ترک همزبان

ای بسا دو ترک چون بیگانگان

پس زبان محرمی خود دیگرست

همدلی از همزبانی بهترست

و‌ اساسا از این به بعد ممکن است شاهد نوعی مرز بندی بین سبک زندگی ایرانی با زبان فارسی و به کارگیری صرف از زبان فارسی باشیم.

سبک زندگی ایرانی در آینده ترکیبی از ایمان الهی، صداقت، هوشیاری، شجاعت، جوان مردی و پیروی و‌ پیوستگی روحی و رفتاری با پیامبر خاتم (ص) و اهل بیت ایشان (ع) خواهد بود. و این نوع سبک زندگی از این پس محور تجلی فرهنگ اصیل ایرانی و گسترش آن، خواهد شد.

تابستان 1404