ادبیات کهن

‌🌿️قیاس کردم و تدبیرِ عقل در رهِ عشق...! 🌿چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

نقطه ی عشق نمودم به تو...، هان...! سَهو مکن...! ور نَه...، چون بنگری...، از دایره بیرون باشی...! ⚘️دیوان حافظ . غزل شماره . ۴۵۸⚘️

🖊البته‌ حیثِ ضعیف بودن در این سخنِ حکیمانه شیخ اجلّ...، که "ضعیف" را با "سایه پرورده" برابر نموده‌، کمی کنایه آمیز و ملامت گونه است...!

⚘دیوان حافظ . غزل شماره ۳۴۷⚘

اسکندر رومی را پرسیدند...؛ دیارِ مشرق و مغرب...، به چه گرفتی که ملوکِ پیشین را خزائن و عُمر و مُلک و لشکر بیش از این بوده است..‌.، ایشان را چنین فتحی میسر نشده...!؟ گفتا...؛

برخی...، ازل را زمانِ بی ابتدا معنا کرده اند و برخی دیگر نیز معتقدند که ازل، هیچ ربطی به زمان ندارد...، بلکه فوقِ زمان است...!

🖊وجودِ عیوبِ ریز و درشت در میانِ فرزندانِ آدم...، چه خواسته باشد و چه ناخواسته...، به میزانی فراگیر است که از دلِ آن، ضرب المثلِ مشهورِ "گُلِ بی عیب خداست" بیرون آمده است...!

📚کسی...، مژده پیشِ انوشیروانِ عادل آورد، گفت...؛ شنیدم که فلان دشمنِ تو را...، خدایِ عزّوجلّ برداشت...!

🖊در این بیت که در میانه ی غزلی شخصی و در مدح منصور ابن مظفر واقع شده، سه رکنِ اساسی وجود دارد، که بسیار رندانه به نظر می رسد...؛

🖊حکایت بیست و هفتم از باب سوم گلستان سعدی...؛ درباره بی رحمیِ مردم روزگار...!🖊             🍀قسمت هشتم🍀