تحلیل ایرانی
بررسی و تحلیل
مرور رده

ادبیات کهن

مال و جاه

حافظ اَر بر صدر ننشیند...، ز عالی‌ مشربی است...! عاشقِ دُردی‌کِش...، اَندر بندِ مال و جاه نیست

پند گیر از مصائبِ دگران…!🌜

نیک بختان...، به حکایت و اَمثالِ پیشینیان...، پند گیرند...، ز آن پیش‌تر که...، پسینیان...، به واقعه‌ی او مَثَل زنند...! دزدان...، دست، کوته نکنند...، تا دستشان. کوته کنند...! ⚘️نرود مرغ...، سویِ دانه فراز...؛ ⚘️چون دگر مرغ...، بیند اندر…

تهیدستان را، دستِ دلیری بسته است…!

پدر، به دیدار او شادمانی کرد و بر سلامتِ حالش شکر گفت! شبانگه، زآنچه بر سرِ او گذشته بود؛ از حالتِ کِشتی و جورِ ملّاح و روستائیان بر سرِ چاه و غَدَر کاروانیان، با پدر می‌گفت! پدر گفت؛ ای پسر...! نگفتمت هنگام رفتن، که تهیدستان را، دستِ…

لا وَالله…! بَدرقه بُرد…!🌜

جوان را...، آتشِ معده بالا گرفته بود و عنانِ طاقت از دست رفته؛ لقمه ای چند از سرِ اشتها تناول کرد و دَمی چند آب در سَرش آشامید، تا دیوِ درونش بیارمید...، و بخفت! پیرمردی جهاندیده در آن میان بود، گفت؛ ای یاران...! من از این بدرقه ی شما…

‌بکوش خواجه و از عشق بی‌ نصیب مباش

"نصیب" را "بهره"...؛ و به طور خاص، "بهره وافر از امورِ مفید و سودمند" معنی کرده اند...! اینکه بهره گیری از عشق، نیازمند "کوشش" است یا نیازی به تلاش ندارد...، مطلبی محلّ بحث و گفتگوست، چرا که خودِ لسان الغیب در بیتی به ظاهر دوگانه، می…