ادبیات کهن

پدر، به دیدار او شادمانی کرد و بر سلامتِ حالش شکر گفت! شبانگه، زآنچه بر سرِ او گذشته بود؛ از حالتِ کِشتی و جورِ ملّاح و روستائیان بر سرِ چاه و غَدَر کاروانیان، با پدر می‌گفت! پدر گفت؛ ای پسر...! نگفتمت هنگام رفتن، که تهیدستان را، دستِ…

جوان را...، آتشِ معده بالا گرفته بود و عنانِ طاقت از دست رفته؛ لقمه ای چند از سرِ اشتها تناول کرد و دَمی چند آب در سَرش آشامید، تا دیوِ درونش بیارمید...، و بخفت! پیرمردی جهاندیده در آن میان بود، گفت؛ ای یاران...! من از این بدرقه ی شما…

"نصیب" را "بهره"...؛ و به طور خاص، "بهره وافر از امورِ مفید و سودمند" معنی کرده اند...! اینکه بهره گیری از عشق، نیازمند "کوشش" است یا نیازی به تلاش ندارد...، مطلبی محلّ بحث و گفتگوست، چرا که خودِ لسان الغیب در بیتی به ظاهر دوگانه، می…

"طُفیل" در ادبیاتِ امروزی، دارایِ معانیِ منفیِ متعددی است مانند...؛ اَنگل و سربار و...؛ که این معانی، با آنچه موردِ نظر حافظ است، سنخیت ندارد...!

حکایت بیست و پنجم از باب سوم گلستان سعدی...؛ درباره رابطه ی لباس و شخصیت...!

دَمار...، هر معنائی که داشته باشد،  چندان مهم نیست...، زیرا زمانی که برآورده شود...، دیگر طاقتی برای انسان باقی نمی مانَد و طاق می گردد...!

"نور" یعنی...؛ روشنائی...؛ برطرف‌ کننده‌ی تاریکی...؛ مخالفِ ظلمت...!

حضرت لسان الغیب درباره اينکه چرا "عاشق" در بندِ مال و جاه نیست، در جائی دیگر می‌گوید

🖊حکیمانه شصت وششم از باب هشتم گلستان سعدی...؛ درباره رزقِ معلوم و اجلِ محتوم...!🖊

🖊به نظرم ترکیبِ خاکیانِ عشق...، معنا و مفهومی فراتر از معنایِ افتادگی و تواضع دارد...، زیرا در هیچ یک از مراحلِ مسیرِ عشق...، تکبّری وجود ندارد تا نیازمندِ تواضعی باشد...!