بیست سئوال در ارتباط با خودروهای برقی

بیست سئوال در ارتباط با خودروهای برقی

بنام خدا

در ماه گذشته و در  روزهای اخیر در برخی خبرها آمده بود؛ مقرر شده است در پایتخت بیش از 30 جایگاه شارژ خودروهای برقی تاسیس و راه اندازی شود و حدود 600 دستگاه از این خودروها وارد کشور شده و پذیره نویسی برای واگذاری آنان به مردم نیز شروع شده است و همچنین وزیر محترم صمت نیز در یک مصاحبه تلوزیونی بر این اقدام مهر تائید زده و تاکید نمودند که سیاست وزارتخانه اش توسعه اینگونه خودروها بخصوص در کلان شهرها از جمله تهران است و تولید انبوه آن از سال آینده شروع خواهد شد.

محسنات و مضرات (موتوری) این گونه خودروها نسبت به خودروهای بنزینی  یا گازوئیلی یا حتی گاز سوز را به متخصصین فنی واگذار می کنیم .

اما در خصوص موضوع سیاست گذاری تولید و ارائه خودروهای برقی در کشور چندین سئوال جدی مطرح است که قبل از هرگونه اقدامی باید حداقل تا حدودی موضوعات آن برای مردم که مشتریان و مصرف کنندگان  واقعی این خودروها هستند روشن شود و بایستی مسئولین و متولیان امر نسبت به ارائه پاسخ به این سئوالات، خود را متعهد و ملزم بدانند.

سئوالات:

1. آیا این خودروها در ایران می تواند جایگزین خوبی (به لحاظ اقبال عمومی) برای خودروهای بنزینی یا خودروهایی که با سوخت فسیلی کار می کنند باشند؟ چرا؟
2. آیا این خودروها قابل اطمینان برای خرید فروش هستند؟ قیمت آنان نسبت به خودرو های بنزینی چه تفاوت هایی دارد و چرا؟
3. آیا این دسته خودروها به همان میزان خودروهای بنزینی می توانند مشتریان خود را در بازار خرید و فروش خودرو داشته باشند؟ یعنی هم بازار سرمایه و هم سرمایه داران و هم دستندرکاران خرید و فروش خودرو و هم لیزیگ ها با بازار جذب و متقاضی مطلوبشان روبرو خواهند شد؟ به چه دلیل؟
4. آیا دولت ضمانتی بر حمایت از بخش خصوصی در رابطه با تولید خودروهای برقی خواهد داشت؟
5. آیا این گونه خودروها جدا از امتیازاتی که به لحاظ زیست محیطی و پاک نگه داشتن هوا دارند، امتیازات دیگری همچون قدرت، سرعت، مصرف انرژی، یا ظرفیت های جابجائی انسان و حمل و نقل بار آنان هم همچون سایر خودرو های بنزینی است؟
6. اگر این دسته از خودروها دچار خرابی و نقص شده یا نیازمند وسایل یدکی شوند آیا به سهولت می توان این وسایل را تامین، تعویض یا تعمیر کرد؟
7. آیا نمایندگی های فعالی در رابطه با تهیه و توزیع لوازم یدکی خودروهای برقی در شهرهای کوچک و بزرگ وجود دارد؟ یا اینکه باید آنها را از هم اکنون تاسیس و راه اندازی نمود؟
8. آیا با توجه به شریط فعلی فقط می توان این خودرو ها را در داخل کلان شهرها استفاده نمود؟
9. آیا در ارتباط با ضرورت راه اندازی پمپ شارژ باتری این دسته از خودروها در سایر شهرها و جاده ها در آینده نزدیک چگونه برنامه ریزی شده است؟
10. آیا خودروهای برقی ایرانی یا بومی، تفاوت خاص و عمده ایی با خودروهای غیر بومی و خارجی دارد؟ تا جلوی واردات بی رویه آنان به داخل کشور گرفته شود و از انتقال بیهوده ارز به خارج جلوگیری نمود؟
11. آیا برای ورود این دسته از خودروها قوانین و مقررات مطلوب و مناسبی تصویب و ارائه شده است؟
12. با توجه به ارزانی سوخت در ایران چگونه می توان تولید و راه اندازی این خودروها را برای مردم توجیه اقتصادی نمود؟
13. طول عمر مفید خودروهای برقی چگونه ارزیابی شده اند؟
14. چرا نسبت به طرح آزمایشی این خودروها سیاست گذاری کلانی نمی شود؟
15. آیا تفاوت عمده ایی بین خودروهای سنگین برقی مثل اتوبوس های شهری و بین شهری با خودروهای شخصی وجود دارد؟
16. برق تولیدی این خودروها که وظیفه شارژ باتری ها را به عهده خواهند داشت آیا موجب افزایش تولید و مصرف برق در کشور نمی شود؟
17. با عنایت به اینکه بخش عمده ایی از تولید برق بر دوش نیروگاه های فسیلی و ذغالی در کشور است آیا افزایش تولید برق برای شارژ این خودروها به آلودگی هوا مضاعف هوا منجر نخواهد شد؟
18. شرکت های بزرگ خودرو سازی در کشور تا چه میزان قادر به حمایت و تامین نیازمندی های خودروهای برقی هستند؟ آیا صرفا سپردن مسئولیت تاسیس پمپ شارژ باتری به شرکت های وارد کننده خودرو می تواند چاره ساز مشکلات آتی در این رابطه باشد؟
19. آیا بعد از تجربه ناموفق دوگانه سوز کردن خودروهای بنزینی و گاز سوز منبعد باید شاهد سه گانه شدن سوخت خودروها باشیم؟
20. چه راه کارهای عملی برای جایگزین کردن خودروهای بنزینی (عمومی و شخصی) با خودروهای برقی وجود دارد؟

هر چند در نگاه اول خودروهای برقی می تواند کشور را به لحاظ محافظت و نگهداری از سرمایه های انرژی های  تجدید ناپذیر در رتبه های قابل قبولی در دنیا قرار دهد،  و همچنین قدم بسیار موثری در کاهش آلایندگی هوا  که عمدتا از سوی خودروها ایجاد می گردد دانست و این حرکت را به فال نیک گرفت؛ اما آنچه در این رابطه مهمتر از هر موضوعی است را باید در هزینه ها و صرفه های اقتصادی، اقبال، توجه و توجیه عمومی  مردم در استفاده از این خودروها به عنوان مصرف کننده و در نهایت توان دولت و مردم برای واردات یا تولید، و توزیع و نگهداری اینگونه خودروها دانست و قبل از اجرای هر سیاستی که ممکن است چالش های بی موردی را در راستای فعالیت های اقتصادی مردم ایجاد نماید  باید توجه نمود اجرای سیاست های آزمون و خطا در هر شرایطی راه کار مفیدی  نخواهد بود و بایستی قبلا توجه لازم به تمامی ابعاد آن گردد و یا حداقل با شفافیت لازم و کافی،  عموم مردم در این رابطه توجیه شده تا بسترهای همکاری مردمی بیش از پیش در این رابطه فراهم شود.

مجید بهمنی

شهریور 1402